So fantastiska deiligt at síggja eina føroyska sending í sjónvarpinum, sum er so væl frágingin.
Ein vælgjørd sending í allar mátar.
Bygd upp í einum róligum frásøgustíli. Vit blivu førd trygt gjøgnum hetta stóra mál. Vælskrivaðir og lættskiltir tekstir, nógvar nýggjar myndir, sum stuðlaðu søguna væl og útbygdu hana. Óræddar og viðkomandi samrøður – bæði tær nýgjørdu og tær gomlu.
Við tí ”gamla” tilfarinum, sum var brúkt, vitnaði sendingin eisini um, at Kringvarpið – bæði útvarp og sjónvarp – hava sett nógvar viðkomandi spurningar í hesum málinum.
Í roynd og veru var hatta ikki mest ein sending um Skálafjarðatunnilin, men ein sending um politiska handalagið hjá Kaj Leo Holm Johannesen, løgmanni
Haldi ikki, at sendingin dokumenteraði, um nakað ólógligt fór fram í gongdini frá tí, at Kári P. Højgaard, landsstýrismaður, setti ferð aftur á arbeiðið at gera tunnilin, til landsstýrismaðurin var koyrdur frá.
Hinvegin dokumenteraði sendingin væl, at vit hava ein løgmann og eina fyrisiting, sum ikki hevur verið serliga demokratisk sinnað í hesi gongdini.
Vit hava ein løgmann og eina fyrisiting, sum bæði er óprofessionell og veik.
Vit hava ein løgmann, sum avgjørt ikki hevur hildið nakað effektivt eftirlit við Kára P. Højgaard og toppinum í Innlendismálaráðnum.
Vit hava ein løgmann, ein løgmannstjóra og eina løgmanfyrisiting, sum ikki duga at lesa týdningin av, hvat bløðini skriva, ikki duga at seta tað inn í ein demokratiskan samanhang. Ikki vilja síggja, at demokrati krevur opinleika.
Vit hava eisini ein løgmann, sum í versta føri leyg fyri løgtinginum, í besta føri var óvanliga kargur við sannleikanum, tá hann umrøddi sín leiklut í avtaluni um milliónaendurgjaldið. Í hvussu so er royndi hann ikki at upplýsa Løgtingið um allar síður av málinum, men hinvegin at tøla Løgtingið.
Sendingin lýsti sera væl leiklutin hjá løgmanni og hansara fyrisiting í málinum.
Á ein stillisliga, men kortini konsekventan hátt, legði sendingin fram, hvussu leikur var farin fram.
Hon legði dentin á leiklutin hjá løgmanni og eftir stendur, at vit hava ein løgmann, sum ikki tekur sínar leiðsluuppgávur í Tinganesi í størsta álvara. Heldur skýtur hann ábyrgdina frá sær. Ger gjøldur. Og sum tað nýggjasta er farin at tosa um heksajakt og persónsforfylgjing. At taka hetta álvarsmál í álvara kemur honum ikki til hugs.
Í einum broti verður løgmaður spurdur um støðuna, nú Innlendismálaráðið er burtur og sera trupult tykist vera at sleppa fram at upplýsingum, tí fyrispurningar verða meylaðir víðari og ringt er at finna rætta persónin at svara. Løgmaður hyggur spyrjandi og svarar: Hatta kenni eg einki til!
Júst hesin setningurin er prógvið fyri, at eingin tekur ábyrgdina, nú Innlendismálaráðið er burtur. Løgmaður, sum tók Innlendismálaráðið av, kennir einki til tað!
Svarið skuldi sjálvandi verið: ”Hatta havi eg ábyrgdina av, og um tað er rætt sum tú sigur, so skal eg syrgja fyri at hatta verður í lagi í dag!”
Sendingin ”Skálafjarðatunnilin – kosta hvat tað kosta vil” var ikki ein sending um Skálafjarðatunnilin, men ein sending um handfaringina hjá løgmanni av einum stórum politiskum máli – dømið var Skálafjarðatunnilin.
So hugaligt at síggja, at føroyskt public service sjónvarp kann verða besta sjónvarp, sum vit kunnu fáa. Sjálvandi, mundi eg sagt!
Gott arbeiði!
