Eg
haldi, at Starvsmannafelagið - mítt fakfelag - átti at umhugsa
samhugaverkfall í 24 tímar. Sjálvt um feløgini ikki dugdu at standa
saman undir samráðingunum, so kann tað ongantíð vera ov seint at vísa
samhuga.
At vísa fakligan samhuga er erisini at skillja krøvini hjá einum øðrum fakfelagi og vísa teimum sín stuðul. Og at vísa restini av samfelagnum, at hetta er eitt fakligt stríð. Øll faklig stríð hava týdning fyri samlaðu styrkina hjá fakfeløgunum.
Nógv bendir á, at Pedagogferlagið hevur verið til samráðingar við ein part (Kommunala Arbeiðsgevarafelagið), sum ikki hevur havt neyðugu heimildir at gera endaligan sáttmála.
Hetta haldi eg er skeivt í eini verkfallsstøðu: Tá partarnir seta seg yvir av hvørjum øðrum í einari verkfallstøðu, eiga partarnir kring borðið at hava neyðugu heimildir at gera semju við borðið.
Men námsfrøðingarnir áttu eisini at tryggja sær, at tá hurðin var latin aftur í samráðingarhølunum, ja, so skuldu fólkini, sum kunnu taka endaligar avgerðir, sita kring borðið.
Nakað annað er, tá samráðingar eru mánaðar ella vikur fyri, at freistin gongur út. Tá ber betur til at hava samráðingarnevndir, sum venda aftur til høvuðspartarnar aftanfyri.
No comments:
Post a Comment