Uppgerðin við aktivistiska journalistikkin er neyðug, men tingsins sniðálop er óneyðugt, og mentamálaráðið skuldi samráðst um vápnahvíld heldur enn at bumba.
Misálitið á Rigmor Dam í dag lýsti mest, at verandi andstøðuflokkar yvirhøvur ongan áhuga hava í at bøta um fjølbroytnið og trúvirðið hjá Kringvarpinum. Men royndu at brúka hetta høvið at sáða illgruna og misálit á kringvarpið.
Hetta gjørdi einki gott, at slíkir útspillandi og óndsinnaðir tinglimir skuldu draga kringvarpið gjøgnum tað skitna og dálkaða díkið, sum teir í dag demmaðu í løgtinginum.
Tí hetta er álvarsamari enn so, tá vit hugsa um kringvarpið sum eina verju av fólkaræði og fjølbroytni.
Øll sjónarmið við
Tann seinasti dokumentarurin um skattamálið vísti, hvussu kringvarpið valdi at leggja seg á aktivistisku linjuna hjá Astrup og halda onnur sjónarmið uttanfyri. Og tann, sum helt hondina yvir hesum journalistikki var tíðindaleiðarin. Tey, sum talaðu at - ella spurdu - fingu ikki nógv viðhald. Nýggi stjórin - óroyndur í journalistikki - fekk at vita, at hann skuldi ikki lata sum um hann var stjóri. Har vóru aðrir valdsstrukturar galdandi í KvF - og teir stóðu tíðindaleiðarin og hennara fylgisveinar fyri: atfinningar máttu ikki koma, eftirmeting av sendingini skuldi stýrast, øll uttan onkur úrvaldur skuldu halda seg burtur.
Tá hetta ikki lagaði seg eftir høvdinum hjá tíðindaleiðaranum, so eksploderaði húsið - fór í fleiri partar, sum fóru upp í móti hvørjum øðrum og - sum mær er sagt - førdi til hjartabankan fleiri staðni í húsinum. Tíðindaleiðarin sjálv fór í eitt annað gir, sum eisini Mentamálaráðið í síni niðurstøðu sigur var ov nógv av tí góða og sum ógjørligt var hjá nýggja stjóranum at slúka.
Uppgerð við gamlan valdsstruktur
Hetta var ein uppgerð við ein valdsstruktur og eina journalistiska linju, sum eg havi kallað tann aktivistiska journalistikkin, sum stendur upp í móti tí klassiska journalistikkinum.
Gott vit hava ein skipan, har ein uppsagdur deildarleiðari í Kringvarpinum kann kæra til ein hægri myndugleika. Til ber at ivast í, um Mentamálaráðið er rætti myndugleikin, um armslongdarprinsippið skal galda, men kæran er viðgjørd, og onki - haldi eg - er nakar politikkur blandaður upp í viðgerðina.
Tað sum eg haldi er synd er, at niðurstøðan hjá Mentamálaráðnum er at tveita eina tunnubumbu inn aftur í Kringvarpið, tá tey ikki bara ógilda uppsøgnina, men senda tíðindaleiðaran aftur til arbeiðis. Tá nú Mentamálaráðið er kærustovnur, átti jú Mentamálaráðið best at vita, at vilt tú stovninum tað besta, vilt tú fjálga um arbeiðsviðurskiftini, vilt tú steðga hjartabankanini hjá medarbeiðarunum, so skuldi Mentamálaráðið roynt at funnið eina loysn, sum bæði gav tíðindaleiðaranum tað, sum hon hevði krav upp á og sum vardi kringvarpið, sum eitt vælskipað arbeiðspláss.
Vænti ikki, at har var brúk fyri eini tunnubumbu.
Og heldur ikki teimum eitursálopum, sum andstøðan í dag sprændi inn í Kringvarpið.
(Mynd lænt frá portal.fo)
