Var í grind í Sandavági herfyri.
Ikki kann sigast, at tað hilnaðist
serliga væl – og tað var ikki bara mín skyld.
Fóru úr Havn seint fyrrapart og
gjørdu okkum vátar á sandinum í Sandavági mitt seinnapartin. Ein
politistur í politibúna skrivaði okkum upp.
Men tá vit ongan kendu í Sandavági
var einki at gera enn at fara aftur til Havnar at bíða til
seðlarnir komu út.
Eftir at hava klikt nakrar hundrað
ferðir inn á Vágaportalin sást, at seðlarnir komu út á
midnátt. Koyrdu so aftur til Miðvágs, har hvalirnir vóru heysaðir
upp.
Har lógu 108 hvalir - tilsamans góð
700 skinn.
Og so kom sýslumaðurin og fór at
lesa, hvussu hann hevði skift. Fyrst teir á sandinum segði hann,
men mítt navn var ikki millum nøvnini. So bátarnir og so hugdi
sýslumaðurin fram fyri seg og sá einar 50 mans standa á keiini –
nógvir í termodraktum.
”Hvat gera tit? Vóru tit eisini í
grind?” spurdi sýslumaðurin.
”Ja, vit vóru á sandinum”,
svaraðu vit – minst annar hvør svaraði.
”So er okkurt galið. Eg skal fara í
bilin at vita um eg finni seðilin”, segði sýslumaðurin og fór.
Afturkomin mátti hann staðfesta, at
seðilin við okkum minst 50 monnum, umframt nøkrum fáum kvinnum,
var burtur.
Eftir eina løtu hoyrdist sýslumaðurin
aftur:
”Tit taka hval nummar 65 og 66 –
tit finna bara út av tí sjálvir!”
Ja, hetta vóru boðini til okkum
umleið 50 mans, umframt nakrar fáar kvinnur, á keiini í Miðvági
kl. 02.00 um náttina.
Tað gekk væl at skera upp. Vit býttu
okkum so lagaliga, sum gerast kann í grind mitt um náttina.
Haldi eini 20 hvalir vóru merktir til
drápspartar – í mesta lagi.
Og hetta gjørdist drápsparturin hjá
mær. Ein flá og eitt tvøstpetti.
Tíðliga morgunin eftir lýstu tey í
útvarpinum eftir fólki at skera upp á keiini í Miðvági til
heimapartar. Seinni lýstu tey eftir fólki – eisini aðra staðni
frá – at koma og fáa sær grind.
Uppi á Brandstøðini í Havn lá
grind til allar smærru bygdirnar í Suðurstreymoy og í Vestmanna
og Kvívík skulu fólk møta, so fingu tey grind.
Og dagin eftir seldu onkrir menn grind
í Vágsbotni í Havn.
Eitt sindur snópisligt, haldi eg, at tað skuldi hilnast so illa.
