Og so hendir tað mær aftur, sum
hendir mær í 1972. Sum ungur drongur fylgdi eg sera gjølla við
talvdystinum í Reykjavík millum Spassky og Fischer. Enn minnist eg,
hvussu spennandi tað var at fáa Dimmalætting og seta talvini upp.
Tá hevði eg eisini mína dagligu gongd í Talvhúsinum í R.C. Effersøegøtu.
Ongantíð havi eg verið bitin av at lesa
frásagnir frá fótbóltsdystum. Havi altíð hildið, at úrslitið
er tað týdningarmesta, og tá dysturin er liðugur, ja, so er hann
liðugur.
Samstundis veit eg væl, at bløðini
og útvarpið gera dystarfrásagnir, og tær eru sera væl umtóktar.
Eg tími onkuntíð at hyggja eftir frásagnum í sjónvarpinum.
Men nú hendir tað aftur.
Eg lesi eina frásøgn fyri og aðra
eftir á norsku portalunum um talvini millum Carlsen og Anand.
Ja, frásagnir frá einum teldum talvi.
Ja, frásagnir frá einum teldum talvi.
Ja, eg leppi brot sum hetta í meg:
Eg eri ikki kringur at telva, men fasinasjónin er øgilig. Havi keypt Jens Brandi eitt talv, og eg havi latið hann vunnið. So kann eg droyma - sum nógvir pápar - um, at Magnus Carlsen er sonur mín.
Eg verið noyddur at frøast um, hvussu væl miðlarnir nú duga at siga frá einum HM-dysti sum hesum.
Nú brúki eg meiri tíð til bridge, men ikki duga vit eins væl at fáa okkara ediliga spæl at taka seg so væl út í miðlunum.
Hetta er ein av okkum stórum avbjóðinum.
Annars skipar Býarbókasavnið í Havn í morgin fyri borðspælsdegi. Tí verri frá kl. 10 til 14 meðan 6. talv er í gongd. Men kanska Arnbjørn setur skíggja upp, so vit eisini kunnu síggja teir stóru spæla borðspælið yvir øllum - talv.
