Mær dámar væl sendingina "Fríggjakvøld". Í kvøld vóru fleiri áhugaverd innsløg. Samrøðan við Jacob Vestergaard var ein perla...ok..tað var kanska lætt, men tað var væl gjørt Finnur. Haldi ikki, at forteljiteknikkurin í innleiðandi søguni um makrelloyvi til línuskipini var serliga góður. Standup í Klaksvík og nakrar myndir av linuskipum og ein grafikkur, sum ikki hjálpti so øgiliga nógv. Problematikkurin kom so nógv betur fram í samrøðuni hjá Finni. Í innslagnum var alt ov lítil informasjón og alt ov illa borin fram - spell, tí evnið er so einfalt.
Eisini samrøðan við løgmann var óvanliga góð - haldi eg.
Jensjáku og Jógvan á Dul vóru framúr.
At hava ein so dugnaligan journalist, sum Kaj (sá tíverri ikki hvør tók myndirnar) útsendan kring landið, er altíð gott sjónvarp.
Men kjakið var ikki nóg gott í kvøld, men tað hevur eisini verið fínt onnur kvøld.
Haldi ikki verturin visti, hvat hon ætlaði at tosa um. Royndi at seta tíðindi og mentan upp í móti hvørjum øðrum, sum um tað var eitt minuttkríggj - tíðindi ella mentan - sum Árni og Niels Uni vóru í. Haldi ikki, at verturin skilti, at hetta er eitt kjak um public service. Hon royndi at gera tað til eina smaksak (hvat dámar mær og hvat dámar tær) - og tað er tað ikki. Niels Uni nevndi public service-sáttmálan og Árni nevndi public service-skyldur, men verturin spurdi út í bláan heim: skulu vit hava meiri mentan ella meiri tíðindi.
Annars er hatta eitt frálíkt konsept.
