Uttanifrá síggja politisk floksskift ofta løgin út og eisini illgrunaverd. Løgin, tí vit trúðu vit høvdu við persónar at gera, sum høvdu sjónarmið, sum flugtaðu við flokssjónarmiðini og sum vardu flokssjónarmiðjini. Løgin tá man letur seg velja fyri ein flokk og beint aftaná takkar fyri seg, tí man er so ósamd við floksins politikk. Janus Rein takkaði fyri seg í Framsókn, Kristianna Winther Poulsen í Sjálvstýrisflokkinum. Løgið bara at skifta sjónarmið frá degi til dags, men løgnast at gera tað beint eftir at vera vald.
Tá gerst tað eisini illgrunasamt.
Annika Olsen kundi verið farin úr Fólkaflokkinum, tá Poul Michelsen fór, men gjørdi tað ikki. Og tað var rætt sæð, um politikur er soleiðis háttaður, at tað er møguleikin fyri persónligari karrieru, sum telur mest.
Í fýra ár hevur Annika Olsen vart politikkin hjá samgonguni.
Og eisini í valstríðnum var hon eitt av fremstu valevnunum hjá Fólkaflokkinum, har hon eisini vardi politikkin seinastu fýra árini. Væntaði Annika, at møguleikin fyri persónligari karrieru var størstur við at vera verandi í Fólkaflokkinum, so var tað ikki rætt sæð - hesuferð.
Er politikkur soleiðis, at nú hevur hon sæð, at møguleikin fyri persónligari karrieru er størstur uttanfyri Fólkaflokkin?
Ja, nú verður spennandi at hoyra, hvat Annika meinar, tí efir 14 døgum hevur hon slept hesum meiningunum:
